Onlangs had ik een winkeldate met een vriendin. Zij was een paar pondjes aangekomen en toe aan een nieuwe garderobe. Ze kent mijn shopmanieren, weet waar ik goedkoop leuke kleren vandaan haal, plus ze vond het gezelliger om samen te winkelen dan alleen.
Belt ze me de dag zelf op en fluistert over de telefoon: "Vind je het erg als ik het afzeg, ik ben namelijk ongesteld."
Ik (hardop): "Joh doe niet zo gek! Ben je al lang ongesteld? (ja, al paar dagen) Dan doe je toch gewoon tampon in, of een boxershort over je slip, dan hoef je je geen zorgen over doorlekken te maken."
We zijn uiteindelijk wel gaan winkelen, maar met een rood hoofd vertelde ze me dat ze me wel heel open vind over dat soort dingen.
Dit gesprek heb ik ook met haar gevoerd en inspireerde me om hier over te schrijven.
We leven in een "moderne" wereld waarin feitelijk het vrouw-zijn nog altijd taboe is. Praten over het feit dat je ongesteld bent, of je maandverband of tampons prettiger vind, je schaamhaar scheert of een mening over borstvoeding in het openbaar hebt zijn nog altijd gesprekken die in het openbaar op fluistertoon onderling worden besproken, als ze al besproken worden!
Maar dat zijn nou eenmaal dingen die bij het vrouw-zijn horen!!!
Daar waar er steeds meer openlijk over het seksleven wordt gesproken en hoe de perfecte man of vrouw er wel niet uit zou moeten zien kan rustig op een terrasje over de thee. Maar als er op datzelfde terrasje een vrouw haar kind borstvoeding geeft vliegt het commentaar in het rond. En bijdehante moeders (die het ook meestal open en bloot, met nadruk op bloot, doen) mengen zich dan ook ff lekker in de discussie.
Als moeders al besluiten borstvoeding aan het kind te geven dan zijn er eigenlijk 3 typen te onderscheiden. Het type dat het gewoon niet in het openbaar doet, vaak met de reden dat het rustiger voor zowel moeder als kind is.
Het tweede type bedekt het met een doek, maar geeft wel in het openbaar voeding. Hier heb ik zelf totaal geen problemen mee.
En het derde type dat ik al eerder noemde dat het open en bloot, met nadruk dus op het blote, doet. Zelf vind ik dat niet echt gepast. Het interesseert me niet dat de moeder haar kind wil voeden, daar gaat het mij niet om. Het is voor mij onprettig om in het openbaar ongevraagd naar blote borsten te kijken en dat is denk ik het grootste probleem dat veel mensen met borstvoeding hebben.
Maar goed, dit blijft dus altijd een discussiepunt met veel bekvechten.
Schaamharen! Tsja, dankzij onze voorouders Adam en Eva, en de interpretatie die de vroegchristelijke kerk aan de zondeval hebben gegeven, is het gebied rondom de geslachtsdelen dus de schaamstreek genoemd. Een gebied waar je je dus voor moet schamen. Wat ook de reden is waarom we allemaal aangekleed rondlopen (totdat het zomer wordt, maar dat is een ander verhaal).
De enige met wie ik over schaamhaar heb kunnen praten is met mijn moeder.
Nu kan ik me wel voorstellen dat dit best een intiem stukje van je lichaam is waar je niet open en bloot (ja alweer dat blote) over wil praten in het openbaar. Maar ook onder vriendinnen is dat een onderwerp waar met rode wangen en oren voorzichtig of liefst helemaal niet over wordt gesproken.
Maar ja, over beenharen scheren wordt wel rustig in de trein gesproken met elkaar!
Zelfs mannen praten iets opener over het scheren van hun ballen, of juist niet, en de voor en nadelen ervan.
Tsja, moet ik nou met valentijn een hartje erin scheren of niet? (het is een enorm gedoe en gekloot dus no worries!)
En dan het maandelijks terugkerende euvel: de menstruatie!
Wanneer mannen terugkomen van de voetbal, sportschool of waar ze ook zich hebben uitgeleefd, mogen ze praten over al hun pijntjes en krampjes en zieligheden die feitelijk niks zijn met de eerste paar dagen dat een vrouw ongesteld is.
De krampen in de buik en rug die de baarmoeder veroorzaakt, wat feitelijk lichte weeën zijn, kunnen zeker de eerste 2-3 dagen ervoor zorgen dat vrouwen het liefst met een kruik en 2 pakjes pijnstillers (en chocola binnen handbereik) op de bank liggen en niet meer bewegen.
Daarnaast zijn er nog de andere ongemakken als hoofdpijn, misselijkheid, puistjes, jeuk (ik ben altijd extra allergisch rond die tijd), en onverklaarbare trek in vettige en/of zoete dingen.
En als je even pech hebt en last hebt van je PMS (week tot paar dagen voor je ongesteld wordt) dan ben je ook niet te genieten! En in mijn geval mag dan "de hele wereld oprotten." Hahaha.
En waarom kan dat niet besproken worden?
Ik kom uit een open gezin met een vader die chill genoeg was om naar de supermark te gaan, de maandverband te zoeken en mij dan te bellen: "welk merk wil je eigenlijk? Always? Ja, maar daar hebben ze zoveel van! Welke kleur dan?"
En dat niet op fluistertoon. Dus ik ben echt wel blij dat er thuis gewoon over gepraat kan worden.
Toen mijn man voor het eerst maandverband moest kopen voor me stond hij met een rode kop in de winkel nadat ik hem had uitgelegd welk merk en welke kleur daarvan ik wilde. Dat was hij helemaal niet gewend! En meeste van mijn mannelijke vrienden die voelen ook het taboe om erover te praten. Vervolgens schrikken ze zich dan rot dat ik er gewoon heel open over praat, maar hoe moeten ze anders weten waarom ik chagrijnig ben en nu eens geen knuffel wil?
Dus wat kunnen wij doen om het taboe te doorbreken? Gewoon erover praten. Misschien niet meteen op een terrasje of in de trein, maar minstens onder elkaar.
Ik ben blij dat ik een man heb die begrijpt dat als ik ongesteld ben ik 2 dagen niet of nauwelijks geknuffeld wil worden, dat er voldoende chocola in huis moet zijn en dat er maandverband moet komen.
Probeer iets nieuws: DOORBREEK HET TABOE!
