Die opmerking heeft me enorm aan het denken gezet, en me geïnspireerd deze blog te schrijven. Het is niet in de trant van nieuwe dingen uitproberen, maar wel op een andere manier met jezelf omgaan denk ik.
Het klopt maar deels wat ze zei. Vroeger, toen ik jonger was, wilde ik graag trouwen, maar rond mijn 25ste veranderde dat. Ik had een aantal relaties achter de rug, waarvan de langste 3 jaar duurde en de rest allemaal net aan een jaar. Ik had goede maar vooral ook slechte ervaringen met mannen, en al gauw besloot ik dat ik gewoon een hekel aan mannen had.
Hierdoor dachten zelfs een aantal mensen dat ik lesbisch was, maar laten we het even een relatie"pubertijd" noemen. Ik ging gewoon door een wat langere fase van niet meer weten wat ik nou eigenlijk wilde.
Voorheen had ik een prachtig verlanglijstje met wat ik in een man wilde.
Hij moest langer zijn dan ik, ongeveer even oud, of iets ouder zelfs, de zogenaamde "tall, dark and handsome" was hier volledig van toepassing. Ik hou zelf van zingen, dus mijn man zou ook muzikaal moeten zijn. Dezelfde soort interesses als ik... en ga zo maar door.
In mijn anti-man-fase nam ik al deze dingen dus onder de loep. De vriendjes die ik had voldeden echt niet allemaal aan die eisen, en mijn visie op relaties was best wel voorgeschreven door Disney en Hollywood. Nu ben ik ook feministisch opgevoed, maar mijn zus was ondertussen al gelukkig getrouwd, en ik had gewoon een vader en een moeder die nog altijd happy samen zijn, dus daar lag het ook al niet aan.
De mensen die mij kennen weten dat ik diep religieus ben en dat mijn nummer 1 eis toch echt wel was dat als ik ooit ging trouwen dat ik voor de kerk wilde trouwen, dus dat mijn man ook van mijn geloofsgemeenschap moest komen.
Dus toen ik mijn huidige man voor het eerst ontmoette was het ABSOLUUT GEEN liefde op het eerste gezicht! Hahaha, ons verhaal duurde 3 jaar en is best hillarisch.
Maar voldeed hij wel aan mijn verlanglijstje? Ook al niet! Hij is 3,5 jaar jonger, kleiner, maar wel "dark and handsome" :)
Waar voldeed hij verder dan wel aan? Wat is het geheime recept van ons huwelijk?
Ik heb mijn man binnen onze kerkgenootschap leren kennen op een activiteit voor jong volwassenen (18-30 jaar), dat was de ontmoeting die ons leven zou veranderen, haha maar niet meteen romantisch!
We hebben elkaar beter leren kennen via Facebook want hij kwam uit België en ik uit Nederland. We raakten bevriend, maar na een poos kreeg hij een vriendinnetje en raakten we elkaar een beetje uit het oog verloren, aangezien ik niet ga zitten stoken in een relatie.
Toen zijn relatie uit ging maakte hij gebruik van die vriendschap om op mijn schouder uit te huilen.
Veel mensen denken gelijk: REBOUND! (ex snel vervangen voor een nieuwe), maar ook daar was geen sprake van. We gingen meer praten, smssen met elkaar (dure grap werd dat, toen ben ik ook overgestapt naar een smartphone om te whatsappen) en gelukkig bestond ook Skype.
Ik was, toen we elkaar leerden kennen, een voltijd gamer (ik was gestopt met een opleiding en had een vrij lange pauze voor ik aan de volgende begon), en hij totaal niet into games in verband met zijn opleiding. Maar toch heb ik hem een game geïntroduceerd die hij leuk vond en die we samen speelden, wat minder toen hij een relatie kreeg, maar dat was wel heel gezellig.
Toen we eindelijk gingen daten (er zat een half jaar tussen het uitgaan van zijn relatie en wij gingen daten) heb ik hem nog meer dingen geïntroduceerd. Onder andere kwamen we erachter dat we beide wel van gezelschapsspelletjes houden. Hij ging meer gamen dan ik. We vonden Marvel films wel erg leuk, maar ik ben een echte sci-fi fan en hij is meer van de fantasy.
Verder ben ik gek op lezen en lees boeken rustig in 1 ruk uit, terwijl hij vaak de rust niet echt heeft om te lezen, alhoewel hij nu wel graag leest, maar stukken minder dan ik. Daar geniet ik ook echt van als we 's avonds samen op bed liggen, allebei met een boek voor ons neus en een kat op schoot.
Dat was ook nog iets, ik was altijd opgegroeid met katten thuis, maar hij had helemaal geen huisdieren! Gelukkig houdt hij wel van katten en had hij een leuke band met de kat van mijn ouders gekregen toen we aan het daten waren.
En zingt hij nou? Hij heeft echt wel een mooie stem hoor! Ik kan enorm genieten als hij aan het meezingen is met liedjes terwijl hij een game speelt, maar hij zegt het zelf dat hij moeite heeft om liedjes aan te leren en toonvast te blijven en we spelen beide geen instrument. Dus helaas blijft het zingen hoofdzakelijk mijn ding.
Dus, als hij nu zo anders is dan ik in veel opzichten, waarom werkt ons huwelijk dan?
Ik wil niet zeggen dat ik een expert ben op het gebied van het huwelijk. We zijn "pas" 2 jaar getrouwd. Vergeleken met onze ouders die beide al 33 jaar getrouwd zijn, vrienden van me hebben onlangs hun 50ste huwelijksverjaardag gevierd, wij komen dus net kijken.
Maar wat ik wel weet is dat compromissen belangrijk zijn, en communicatie.
Ja, je partner mag anders zijn dan jij, dat moet eigenlijk zelfs ook! Ik ben zo blij dat mijn man zijn eigen ding doet en af en toe buiten een balletje gooit terwijl ik thuis lekker zit te haken en fröbelen en soms met mijn vriendin heel gezellig over boeken kan kletsen! Ik vind het leuk dat hij van fantasy houdt en ik van sci-fi, omdat we dat met elkaar kunnen delen en kunnen bespreken waarom we dat leuk vinden, en de verschillen en overeenkomsten daar ook tussen!
Onze opleidingen zijn ook totaal verschillend. Hij is sportwetenschapper en werkt als gymleraar op een basisschool en ik ben kunsthistoricus in spè.
Het belangrijkste is dat we ons geloof met elkaar delen, dat we dezelfde doelen hebben voor de toekomst, dat we veel met elkaar praten, dat we ons eigen ding hebben om te doen, onze eigen interesses, maar ook gezamenlijke interesses. Humor, communicatie en vooral jezelf zijn bij de ander is de sleutel!
Hij haalt echt wel het beste in mij naar boven. In mijn depressie is het soms heel erg moeilijk om een gezin te onderhouden en dagelijkse dingen te doen, en ik erken ook voor mijn lieve man dat het moeilijk is, want mannen willen graag dingen oplossen!
Maar voor hem kom ik mijn bed uit, zij het pas midden op de dag, maar ik wil er ook voor hem zijn. We kunnen bij elkaar uithuilen, we lachen, stoeien en giechelen met elkaar. Kleine inside jokes.
Dat zijn sleutels die tot een goed huwelijk, goede relatie, goed gezinsleven (denk ik) kunnen leiden!
En voor diegenen die pas gaan samenwonen na het trouwen, zoals wij hebben gedaan... je zult voor verrassingen komen te staan, vooral minder leuke. Maar bedenk goed waarom je met de ander bent getrouwd! Vieze sokken naast het bed (hij) of de keuken rommelig achterlaten na het koken (ik) zouden geen redenen moeten zijn om al aan scheiden te denken.
Na 2 jaar getrouwd te zijn houden we nóg meer van elkaar en willen we echt het beste voor elkaar. En soms ook lekker even tijd voor onszelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten