Het is zaterdag en na een natte winter schijnt dan eindelijk weer de zon. Heel Nederland gaat massaal naar buiten. De parken in, wandelen, andere delen van het land zien. Iedereen lijkt ineens in de ban van de zon.
Maar wat is er nou lekkerder dan je eigen tuintje die vol in de zon staat? Gewoon even rust nemen van alledag op een stoel of bankje, kussentjes erbij, tijdschrift, boek, laptop of tegenwoordig ook tablets en smartphones. Ook mannen zien een zonnige zaterdag als hèt moment om de tuin in te gaan en of te tuinieren of hard te gaan klussen aan hun (motor)fiets, of andere electrische speeltjes.
Op zulke dagen is het voor mij ook heerlijk om als postbezorger rond te lopen, genieten van het zonnetje en me gezegend voelen dat ik niet binnen op kantoor zit te werken. (Met rotweer denk ik daar uiteraard vaak anders over).
Maar voor degenene die lekker in hun voortuintje zitten is het een gemengd gevoel wanner ze de postbode zien aankomen.
Ha leuk! We krijgen post! Wanneer ik zulke mensen tegenkom dan zijn ze vaak in voor een praatje, benijden me om mijn werk buiten in dit lekkere weer. Zeggen soms iets aardigs en zijn blij als ik vrolijk, vriendelijk en aardig ben en iets terug zeg.
O help! We moeten sociaal doen! Dat is het andere type dat ik ook veel tegenkom. Zelf ben ik ook van dat type, dus heb ik daar ook veel begrip voor. Want je zit niet voor niets lekker in de tuin met boek of tijdschrift, al dan niet electronisch. Partner, hond en kinderen allemaal weggestuurd, lekker even alleentijd hebben voor jezelf.
En dan komt de postbezorger langs. Jak! Dan moet je sociaal doen, praatje maken, en daar heb je helemaal geen zin in! Ook dat begrijp ik.
Welk type de persoon ook is in de voortuin, ik ben zelf niet altijd even sociaal. Ik begrijp ook wel dat mensen behoefte hebben aan rust. Maar ook als mensen in zijn voor een praatje ben ik gewoon beleefd en kan ik gezellig doen.
Want ten slotte als je met de post iemand's voortuin inloopt, dan sta je op die persoon zijn of haar privé terrein. Het enige dat ik uit mezelf doe wanneer iemand in de voortuin staat, zit, of ligt (het laatste is me gelukkig nog niet voorgekomen), is mezelf even aankondigen door een vriendelijk 'hallo' of 'goedemiddag'.
De rest laat ik aan de bewoner over. Praatje? Dan ben ik sociaal. Laat me met rust houding? Dan geef ik gewoon de post af en wens ik ze een fijn weekend verder.
Op die manier hoop ik dat iedereen in mijn postwijk altijd zal denken: Ha leuk, de postbode!
(Behalve als ze een blauwe brief krijgen, maar dat is weer een ander verhaal).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten